3Ballons - Verzorgers op de motor
3 Ballons van op de motor
Na een lange fietsloze periode kwam het idee om toch mee te gaan naar de Vogezen met fietsvrienden van Cyclo4Cancer en Merijenniezere. Dit keer zou ik mijn motor meenemen om zo van heel dichtbij deze cyclo te volgen en zo ook de cyclorijders van dichtbij te kunnen bijstaan. Dit leek me ook wel iets voor Sarah, ik stelde het voor en ze was meteen akkoord. Na een zeer moeilijk jaar en talloze ziekenhuisbezoeken zou dit een deugddoend weekendje worden voor Sarah, alsook voor mij.
Na alles ingeladen te hebben, vertrokken we op vrijdagmorgen iets voor zes. De rit verliep vrij vlot. Tegen de middag waren we al aangekomen in Plombières- Les- Bains. David stond ons al op te wachten. Na een vluchtig middagmaaltje had ik er meteen al zin in om het parcours te verkennen. Terwijl de cyclomannen hun nummer gingen afhalen, zou ik ook even naar de start rijden. (20tal km) De garmin bracht me langs binnenwegen en zelfs door bossen naar de startplaats. Toen ik aankwam waren de startnummers al in hun bezit. Mijn idee was een groot stuk van het parcours af te leggen om zo het nieuwe eerste deel te verkennen. Ik stelde de koers op mijn garmin in en vertrok. Het eerste klimmetje begon in Faucogney. Wat direct opviel was dat het wel erg smalle wegen waren. Volgende klim was die van de Chevrères, dat was een ander paar mouwen. Hier zaten erg steile stukken in, ook smal en veel kiezel. Ik was al redelijk onder de indruk van deze nieuwe klim. Ik reed verder richting Ballon d’Alscace. Deze klim reed ik iets te vlot naar boven waardoor ik tot op de top reed en zo van het parcours afgeraakte. Na de afdaling besloot ik om terug te rijden naar ons logement. Na 185 km kwam ik daar terug aan, al ging dat nie zo makkelijk om op het juiste spoor te geraken. Ik had dus wel het nieuwe eerste stuk gezien en kon zo de mannen toch iets vertellen wat hen te wachten stond. Ik maande hen aan snel te starten om zo vooraan de klim te kunnen aanvatten.
Zaterdagochtend liep de wekker om vijf uur af, als volger heb je natuurlijk niet de stress die de deelnemers voelen. Al had ik er toch al veel aan gedacht hoe de dag zou verlopen, dit was trouwens iets wat ik nooit eerder gedaan had. Na een stevig ontbijt alles klaargemaakt om te vertrekken. Sarah was ondertussen ook klaar en zo vertrokken we naar de startplaats. Daar aangekomen nog vlug wat spullen in de topkoffer, enkele foto’s genomen, eventjes aan iedereen een goeiedag en succes toegewenst. Zo vertrokken we naar onze eerste stopplaats, namelijk de splitsing na de afdaling van de Chevrères. We parkeerden ons op een goeie plaats om zo een goed zicht te krijgen op de aankomende renners. Na een halfuurtje wachten kwamen de eerste cyclorijders eraan. Dit was het begin van het echte werk. Al redelijk vlug zagen we Eric als eerste passeren, gevolgd door Hans, David en Johan. Steve zagen we ook nog. Eric gaf als eerste al een teken dat hij een drinkbus nodig had. Hij was er een verloren. Vanaf dat moment kreeg ik toch wel wat kriebels. Nadat Sarah al wat last had van haar zitvlak, was dit nu plots wat beter, waarschijnlijk door alles van zo dichtbij mee te maken. Ze genoot er zichtbaar van. Zo volgden we verder en verder de koers, eventjes naast de renners rijden, een babbeltje slaan, drinkbus aangeven, was gewoon echt tof. Het was ondertussen al goed warm geworden. Op de Ballon d’Alsace sloten we ons aan bij bevoorraadsters Chris en Corine. Nadat iedereen zijn drinkbussen weer gevuld waren, reden we verder naar de top van de Grand Ballon. Onderweg stopten we nog een paar keer om hier en daar een drinkbus bij te vullen. Hier en daar zagen we al rijders die het zeer moeilijk kregen, je zou voor minder, wat een parcours! Wat een mooie landschappen, en het werd steeds maar warmer… Boven op de Grand Ballon wachten we onze cyclorijders op. Als eerste kwam Hans eraan, gevolgd door David, Eric, Vincent, Johan, Maarten en Jonas. Zowel Steve als Gunther zagen we niet meer, de eerste had blijkbaar last van de warmte en was op de terugweg. Nadat iedereen terug bijgetankt was, vervolgden we onze weg naar onze volgende vaste bevoorradingsplaats. Deze was gelegen in Le Thillot, na ongeveer 175 km wedstrijd. Hier zou Sarah de motor verlaten en verder meerijden met Chris en Corine. Ik was heel trots dat ze dit zolang heeft volgehouden. Hier zagen we terug al onze rijders met uitzondering van Gunther en Johan. Iedereen zag er betrekkelijk goed uit. Van hieruit reed ik verder richting aankomst, echt genietend van de prachtige omgeving. De laatste lastige stukken waren echt prachtig, al kan ik me voorstellen dat de renners er niet zo van hebben genoten… Zo bereikte ik na 218 km de aankomst. Ik kon zelfs gewoon onder de aankomstboog rijden met de renners, plezant! Ik parkeerde mijn motor en kon zo onze renners opwachten. Hans kwam als eerste bekende over de mat, wat een sterke prestatie! David kwam als eerste Cyclo4Cancer renner, gevolgd door Eric, Vincent, Maarten, Jonas, Johan en Gunther. Uiteindelijk hadden ze allemaal héél goed gereden. Dit is echt een beest van een cyclo. Bij het zien van al die aankomende renners, begon ik ook al te denken aan een volgende deelname, aankomen na zo een zware tocht geeft een enorme kick. Wie weet….
Sarah en ik hebben er alvast erg van genoten om deze cyclo van dichtbij te volgen. Echt een aanrader, met een hele toffe bende.
Tot de volgende!!!
Dirk
Auteur : Dirk
