Cyclo Picardië
Cyclo Picardië - Sympathisant Dr Michaël
Vrijdagavond 9 september omstreeks 17h30… op tijd gestopt met werken , nog vlug een metgezel gaan oppikken (die uiteindelijk morgen als 5e over de meet zou bollen…) en dan op weg naar onze geboekte B&B.
De heenreis met de auto verliep wat stroef. Veel verkeer op een vrijdagavond, dat is gekend. Maar mannekes, rond Lille en dan ook nog wat verder rond Arras toch wel een drukste van jewelste.
Soit, tegen 20h45 arriveren we in onze slaapplaats, waar nog 4 compagnons voor daags nadien al aan een prachtig gedekte tafel zitten… onze franssprekende engelse gastvrouw heeft er een super diner klaargemaakt. We starten met een notenaperitiefje en een zoutkoekje. Daarna een aangevraagde héél grote spaghetti. Afsluiten met peertjes met een vanillesiroop erover en een straffe koffie.
Tegen 23h gaan we allemaal slapen.
Luttele uurtjes later zitten we tegen 5h30 al terug te ontbijten. Vele sneetjes brood gaan richting maag. Nog wat muesli erbij.
Dan de auto in richting start. 20 minuutjes later zijn we op de grote parking in Abbeville waar om 8uur de start gegeven zal worden. We moeten deze morgen nog onze startnummer afhalen. Ondanks dat we stipt om 7uur ter plaatse waren, is het op zijn Frans georganiseerd… pas tegen 7h30 hebben we onze nummer. Vlug op het stuur gespen en de zakken en bidons vullen. Veel tijd over is er niet, want we zijn pas rond 7h50 echt klaar… volgend jaar toch die nummers daags voordien al proberen te bemachtigen…
Ik moet door geen eerdere deelnames en gebrek aan flitsprestaties in andere grand trofée evenementen in de tweede box starten. Op de 4e à 5e rij heb ik mij daar toch geposteerd, omdat la ronde picardie toch het meest koersachtig is qua karakter: boodschap is om vooran te zitten! Hier véél minder natuurlijke selectie door de hoogtemeters (finaal toch een 1400tal hoor). De tweede box mag dit jaar vrijwel meteen meestarten met de eerste box, vooral omdat de eerste rij van die tweede box niet in te tomen is. Toch rijden we al meteen met een 2 à 3 minuten vertraging op de eerste box over de startmat.
Eerste kilometers zijn vlak en het is vrij hektisch. Fietsers over de twee rijvakken, de ene echt rustig startend, de anderen naar voren koersend. Ikzelf kijk goed rond en pik constant her en der aan met opschuivende fietsers. Het gaat meteen niet onder de 40 per uur.
Na een 10tal kilometer draaien we af van de grotere baan. Tijd voor wat binnenwegen en dus ook op weg naar de eerste hellende stroken. Daar daalt het tempo natuurlijk wat. Leuk om vast te stellen : ik merk dat ik totaal geen moeite heb om te volgen in de groep waar ik ondertussen in zit. We blijven zelfs constant andere fietsers inhalen. Sommige laten varen, maar velen pikken aan.
Tegen dat we een 15tal kilometer verder uit die ‘heuvelzone’ komen, is ons peloton aangedikt tot pakweg 50 à 60 fietsers. We komen terug op grotere vlakkere wegen. De wind is ondertussen licht opgekomen en zit op de zijkant. Boodschap dus om goed vooraan te blijven rijden, zodat ik niet verrast geraak door iemand die het onoverbrugbaar gat laat vallen…
Alles loopt goed gecontroleerd verder. Het tempo blijft op de meeste stukken goed tegen de 40 aan, op sommige winderiger stroken vertraagt het al wel eens tot 30 à 35. Ik hou mij goed gedeisd en beschut.
Na een ganse poos dergelijke wegen zie ik in de verte dan toch de kustlijn zich aftekenen. We draaien meer rechtsop qua richting en hebben nu de wind pal in de rug… dit zou zo blijven voor minstens 30 kilometer. Voor mij was dit qua aanvoelen de zwaarste strook. Het tempo ging nu niet meer onder de 40… neen, het ging bij pozen zelfs nooit onder de 50… Er volgt dan ook nog een duinenweggetje waar je wat rekening moet houden met zand op de weg… kortom, voor mij het ambetantste stuk.
Op het einde van die rugwind kuststrook heb je 90kilometer op de teller en passeer je de eerste bevoorrading. Dat passeren neem je best letterlijk want niemand stopt er. Ik dus ook niet. Het was ook zo bedacht!
Klaar voor de tweede helft… vanaf nu iets meer windop en terug ook wat stukken zijwind. Toch blijven er mannen op kop zeulen die het tempo ergens tussen 34 en 40 per uur kunnen blijven houden. En bij een licht dalend stuk al eens wat rapper ook. Mooi in de wielen voelt dit stuk als echt rustig aan. Ik blijf ondertussen goed eten. Qua drinken moet ik echt rantsoeneren, want vandaag zal ik voor de volle 185km nooit stoppen voor bevoorrading. Ik heb 2 x 750ml sportdrank bij + 500ml sportdrank in de achterzak om mee te beginnen. Toch is na een 140tal kilometer mijn drank op… Tjah verder dan maar zonder hé. Alhoewel dat het ondertussen toch 23 à 24 graden is volgens mijn gps.
Naar de laatste 40tal kilometer toe komen er terug af en toe wat van die binnenwegen en ook toch wel glooiendere grotere wegen. Van ons groot peloton van ondertussen zeker 80 man, merk ik dat bij de 20tal personen ben die zich constant ook in de eerste 20 posteren.
Na een 165tal kilometer rijden we op een dan toch al venijniger aanvoelende hellende strook met een 20tal weg van het peloton.
Op de allerlaatste helling na 176km, rijden daar nog eens een 4tal van weg. Ik volg in het groepje van 5 daarachter. De overige volgen, maar ook op korte afstand. En zo blijven die 20 constant in elkaars vizier. Iedereen draait rond en geeft nog zijn beste beentjes, en zo blijven we strijden tot de meet…
Na 5h03’ (op mijn gps) bol ik voldaan over de meet in de ronde picarde. Ik blijk 163e te zijn. Dik tevreden met het resultaat.
Auteur : Dr Michaël
Reacties
