Innergetic Pijl 2013 voor dames
Innergetic Pijl voor dames/dummies
De Innergetic Pijl is de perfecte tourtocht om niet alleen de geoefende renners, maar ook de minder sportieve mannen/vrouwen/kinderen/kleinkinderen aan het fietsen te krijgen.
Met enkele rennersvrouwen van Cyclo4Cancer werd een paar weken terug afgesproken om ook eens aan die Innergetic Pijl deel te nemen. Onze mannen gingen natuurlijk voor de lange rit van 100km. De dames hielden het bescheidener en zouden om 10u starten aan de ‘gezinstocht’ van 25km.
Fietsen is niet echt mijn hobby. Laat ons zeggen dat ik eerder een van-terras-naar-terras-fietser ben. Mijn fietsexploten dit jaar beperkten zich tot het inladen van mijn fiets om op reis te gaan (wat Vincent dan nog voor zijn rekening nam) om dan twee en een halve week te staan treuren in de garage van onze vakantieplaats, en twee ritjes naar de plaatselijke Delhaize bij ons. Wel 2km heen en terug!
Ik ben op andere vlakken wél sportief. Lopen is meer mijn ding, en ondertussen ben ik in volle voorbereiding van mijn 5de marathon. Op drie weken van de eindmeet heb ik echter iets heel erg stoms gedaan: een training zonder loopsokken gelopen die me twee blaren opleverde. Waarmee ik nog twee korte en op zaterdag een lange looptraining van 31km afwerkte.
Op zondag zat lopen, hoe kort of traag ook, er dus niet meer in. En omdat ik die dag toch maar looploos was besliste ik dan maar om samen met Vincent naar Tielt te fietsen. Twee keer 20km extra. 65km fietsen. Dat kon mijn looptraining perfect vervangen !
Om kwart voor 8 vertrokken we vanuit Astene voor een eerste blok van 20km. Vlak kon ik een bescheiden 25/u aan. Maar elke minuscule heuvel die voor mij een berg leek donderde het tempo naar beneden. Maar ik bleef plakken. En toen ik aankwam plakte ik nog meer, maar dan van het zweet.
Marleen (van Johan) en Corinne (Eric zijn vrouw) waren er al en we hadden er zin in. De mannen uitgezwaaid, een koffie en een toiletbezoek en we vertrokken onze rit. Corinne was nog gaan vragen aan één van de dames aan de inschrijvingstafel welke pijltjes we moesten volgen en het werden de blauwe. Poepsimpel ! En de blauwe pijltjes stonden echt wel overal in overvloed in het landschap geïntegreerd. Zo goed dat Marleen zich een paar keer deed ontsnappen dat de uitpijling echt wel perfect georganiseerd was ! Het weer was mooi, de landschappen en mooie fietsbare wegen vlogen langs en onder onze wielen voorbij. Dat we nog geen bevoorrading tegengekomen waren was enkel Corinne opgevallen. Want op 25km, daar zou toch geen bevoorrading voor nodig zijn? Toch?
Het duurde tot in Rumbeke (Roeselare) dat we tot de vaststelling kwamen dat we toch al bijna 25km hadden gereden en dat we eigenlijk nog best ver van Tielt verwijderd waren. Misschien hadden we wel de verkeerde pijltjes zo nauwgezet gevolgd? Even aangeklopt bij de plaatselijke bevolking en we werden weer op weg gezet voor de kortste weg terug naar Tielt. Na 46km en ruim na de aankomst van de mannen kwamen we lachend terug aan op de terreinen van Latexco.
Na het aanvullen van de nodige energiereserves zetten Vincent en ik onze fietstocht verder naar Dentergem waar David De Bie en zijn fietsmaatje Philinne, in Cyclo4Cancer-outfit de parochianenkoers zouden rijden én winnen.
Na nog een uitgeregende rit naar huis had ik 89km op de teller, waren mijn blaren gespaard gebleven van verder letsel maar kon ik wel figuurlijk op de blaren zitten…
Reacties
