Cyclo 4 Cancer

Johan @Marmotte2014

Ook Johan stuurde ons zijn ervaring bij zijn 8e deelname aan La Marmotte door :

Voorbereiding

Eind 2013 was het wanneer het sms- & mail-verkeer tussen de cyclo4cancer-sympathisanten intensifiëerde.  Nemen we in '14 al dan niet deel aan La Marmotte, of wordt het de Dolomietenmarathon... Uiteindelijk opteerden we voor de cyclo met het grootse aantal kilometers en hoogtemeters : La Marmotte!  De cyclo met de beste organisatie en de Italiaanse aantrekkingskracht wordt dan maar voor een volgende keer.  Korte tijd later werd het Mercure Hotel (voor mij reeds de 5e opeenvolgende keer) als hoofdkwartier voor Cyclo4Cancer geboekt.

In januari en februari werd er weinig gefietst.  De twijfels en onzekerheden over de nakende kanker-check-up wogen me immers te zwaar.  Bij het vernemen van het verlossende verdict volgden dan toch wat trainingen.

Het bleek moeilijker dan vooraf ingeschat om een goed evenwicht te vinden tussen het professionele leven (geen 9to5-job), het vrijwilligerswerk (opstart Levensloop Kortrijk en verdere uitbouw Cyclo4Cancer-project) en het fietsen.

 

Toch kon ik het kilometeraantal week na week laten toenemen door het deelnemen aan mooie toertochten.

Omloop Van Vlaanderen met Nico :

Ename Classic met Dirk, Eric, Maarten & David

Dwars door Vlaanderen met Vincent, Chris, Francky, Gunther, Maarten, Federic, Tom, David, Antoon & Eric

Verada Follens Classic met David, Steve & Tom

Tour de Namur met Chris

 

De puntjes op de i werden vervolgens geplaatst in de cyclo's :

Gran Fondo Mont Ventoux

Trois Ballons met Jonas, Gunther, Vincent, Dieter, Jurgen, David, Geert

Gran Fondo Eddy Merckx

 

Afreis naar Les Deux Alpes

Na de Gran Fondo Eddy Merckx was er enerzijds een goed gevoel : goud en WK-kwalificatie stemden me niet alleen tevreden, het was ook de bevestiging dat het goed zat met de conditie.  Alleen de dagen  nadien waren er opnieuw klieren, vermoeidheid, rug- en spierpijn.  Symptomen die eigen zijn voor patiënten na een schildklierverwijdering.  En ja ik mag me gelukkig prijzen dat ik in tegenstelling tot andere schildklierkankerpatiënten opnieuw voltijds kan werken, en sporten... de nevenwerkingen wegen ook bij mij soms te zwaar...  de bijhorende onzekerheid verlammend... Doktersbezoeken, visites bij kiné en chiropractor wisselden elkaar snel af... uiteindelijk niet met het wegnemen van de symptomen maar wel met een geruststellend verdict als resultaat.

Zo vertrok ik toch ontspannen naar La Marmotte.  Bij aankomst was het onmiddellijk genieten geblazen aan het Lac du Besson.

Na een kleine wandeling en lekkere lunch volgden de formaliteiten bij sportcommunication.

In de namiddag volgde een fietstochtje met David & Dirk

Op vrijdag werd het aanvankelijke bezoek van de top van de Galibier omwille van het slechte weer geschrapt.  Een wandeling doorheen Le Bourg d'Oisans kwam in de plaats, gevolgd door een lekkere pasta-lunch.  Na het kuieren in de lokale fietswinkel was er nog een terrasbezoek met David & Dirk.  Zodra wifi-verbinding was het overigens continu de weersvoorspelling checken en hopen dat deze voorspelling met regen en onweer verkeerd zou zijn.

 

Marmotte D-Day

Even voor 5u stonden we met meerdere wielertoeristen - allen reeds in outfit - te wachten bij de ontbijtzaal.  Zodra deze open was was het zich tegoed doen aan het rijkelijk gevulde ontbijtbuffet.  Had het spek met eieren weinig aantrek...  de pannenkoeken werden wel goed afgenomen!

Een uurtje later stond ik op de gebruikelijke parkeerplaats aan de voet van de Alpe geparkeerd.  Een kwartiertje later schoof ik aan in het startvak, quasi meteen gevolgd door David & Vincent.  Ik stond niet helemaal vooraan, en dit bracht toch iets minder druk met zich mee.  Er was tijd voor een babbel met de Deense compagnie die rondom mij stond, en ook sympathisant Hans kwam - uit het bevoorrechte vak - een praatje maken.

10 na 7u overschreed ik de startmat.  Hierna, geen pijlsnelle start, wel een gecontroleerde versnelling naar de voet van de Glandon.  In tegenstelling tot de voorbije jaren wou ik absoluut trager starten, trager fietsen met als doel om in een betere toestand te finishen.  Geen herhaling van het scenario in 2013 waarbij ik een half uur na aankomst diende te bekomen.

Bij het opdraaien van de eerste hellende kilometers van de Glandon kijk ik even om, ik verwacht nu ieder ogenblik Vincent & David terug te zien.  Helaas... dan maar op eigen tempo verder, zo zuinig mogelijk proberen te klimmen... de dag is immers nog lang.  Ik gebruik mijn kleinste verzet 34*32 en houd de 100 omwentelingen aan.  Dit gaat goed zo.  Ik vermoei me niet te veel, al zie ik mijn hartslag toch wel stijgen.  Halverwege de klim is er een kleine afdaling : tijd voor wat extra drank en een eerste gelletje.  Bij het dalen kijk ik opnieuw om, onbegrijpelijk dat David & Vincent er nog  niet zijn... misschien een lekke band... soit, ik neem de afdaling met het natte wegdek behoedzaam en weet dat de kilometer die nu volgt bijzonder steil is.  Doch dit is met mijn verzet geen probleem!

De beklimming gaat goed, en ik word bijgehaald door Frank met wie ik de Gran Fondo Eddy Merckx fietste.  Hij neemt onmiddellijk een tiental meter doch ik blijf hem in mijn vizier houden.... Wanneer het opnieuw wat minder steil wordt sluit ik opnieuw bij hem aan.  In de laatste kilometers zie ik de fotografen van PhotoBreton, ik zwaai even naar hen en rijd verder door naar de top.  Hier tref ik ING-collega Jan aan.  Hij was zo vriendelijk mij en de overige sympathisanten op deze top te bevoorraden.

Het wegdek ligt er nog steeds nat bij, dus ik daal nog trager dan anders af.... Even gaat het bijna fout : een ambulancier maant me aan om snelheid te minderen, doch net als ik bij hem doet hij me abrupt stoppen... ze dienen een fietser uit de berm te halen.  Ik kan ternauwernood een eigen valpartij ontwijken... ik probeer er niet aan te denken en zoek het goede spoor van een behendige renner voor mij.

Na de afdaling draaien we met een viertal rond tot we aansluiting vinden bij het peloton van Frank.  Al gaat het me net wat te snel... ik zit liever in een peloton voor deze passage door de vallei en dus laat ik de hartslag bewust wat stijgen.

Bij de voet van de Télégraphe laat ik de groep onmiddellijk rijden... wanneer ik naarmate de klim vordert opnieuw enkelen van de groep inhaal weet ik dat ik goed bezig ben... deze klim ligt me ook, niet te steil en niet te lang... Boven verneem ik van een Leierenner dat David me op de hielen zit... Oef, super, dan kan ik de lastige vervelende passage naar Plan Lachat in zijn spoor fietsen... Ik vraag me wel af waar Vincent dan op het parcours zit... Hoedanook : rustig verder fietsen is het devies.

Ik prijs me gelukkig dat ik niet te dik gekleed ben want op deze weg naar Plan Lachat heb ik het toch weer al warm... Het blijft zwoegen, en af en toe omkijken waar David blijft.  Neen niet te zien, ok dan maar vooruit kijken, en niet vergeten van te eten en te drinken.  Net voor Plan Lachat is het even wat minder lastig, tijd om wat vaste voeding in te nemen.  Ik vertraag en neem een Powerbar-reep.  Net op dat moment word ik bijgebeend door Hans... tiens was hij niet voor mij... Hij roept me toe : 'Ik heb er twee op sleeptouw', ik kijk om en zie David & Vincent.  David schreeuwt 'Fantastisch, met 4 cyclo4cancer-renners op Plan Lachat'...

Dat is het natuurlijk ook... alleen kan ik nu  niet versnellen om hun tempo en spoor te houden... op het verkeerde moment die reep tot mij genomen... Hoedanook ik fiets nu al continu op eigen tempo, dus dit lukt nu ook wel in dit tweede deel van de Galibier-beklimming!

Dit tweede deel wordt gekenmerkt door enkele steile stroken, en heel wat haarspeldbochten.  Ik zoek opnieuw het kleinste verzet en probeer te genieten van de tocht.  Enerzijds zie ik hier de eerste renners langs de kant van de weg : voorovergebogen naast de fiets... anderzijds is het toch ook wel bewonderend om me heen kijken naar de prachtige natuur!

Ik stoemp me verder een weg naar boven.  Een blik op de garmin toont me dat mijn tijd bovenop de Galibier in de lijn zal zijn met de vorige edities... Ik klop me figuurlijk op de borst en spreek mezelf moed in.

Op de top vul ik de drinkbussen bij, en zet vrij snel de afdaling in.  Deze voelt mede door de sterke tegenwind heel koud aan... na enkele kms dalen heb ik nog amper gevoel in mijn vingers.  Ik twijfel of ik nog mijn regenjack aantrek, doch vermoed dat het nu toch te laat is.  Opnieuw wat eten en drinken en het cylo-ritme terugvinden.  Een groepje tref ik niet aan zodat ik de volledige passage naar de voet van de Alpe alleen afleg.  Misschien wat vervelend, maar voor mij eigenlijk wel goed zo : ik hoef me nergens op te blazen...

Aan de voet van de Alpe prent ik het me goed in : niet naar boven spurten op die eerste kilometers maar net heel traag starten en ik zie dan wel waar ik aankom.

Op de Alpe zijn er - mede door het mindere weer - minder toeschouwers dan andere jaren.  Daar waar de Deense supporters verzamelen bliezen is het evenwel dubbele ambiance.  Ze vieren, en supporteren voor iedere renner, ongeacht zijn nationaliteit : super!

Ook in bochten 14 en 7 is het leuk : niet alleen omwille van de extra drankbevoorrading, ook met dank aan het oranje legioen die iedereen vooruitroept... af en toe ook Belgische supporters... met dank aan het WK Voetbal in Belgische vlaggen getooid.

De klim gaat  niet super, maar ik slaag er wel in om te blijven fietsen!

Bij bocht 2 weet ik me dicht bij de top... en ik probeer te versnellen.  Volgens mijn berekening zit een (volledige fiets) tijd van 8u20 er nog in.  Na een spurtje in de laatste kilometer finish ik uiteindelijk in een totaaltijd van 8u17, een diplomatijd van 7u50 (excl Glandon-afdaling).

Hier ben ik super tevreden mee, en dit is te merken aan mijn gulle lach bij aankomst :

Kort na mij komt ook Francky over de meet : Na het afhalen van mijn diploma poseert hij nog even mee op de foto,

Een gouden diploma... al vermoed ik dat ik in het klassement van de schildklierkankerpatiënten het podium haal ;-)

 

Slot

Dit was opnieuw een heel mooie editie : alle Cyclo4Cancer-renners reden een bijzonder sterke cyclo!  Het motto 'Opgeven Is Geen Optie' bleef overeind!!

Het was overigens een volledig geslaagd weekend, in bijzonder aangenaam gezelschap : Dank je wel aan allen hiervoor!!

 

 

 

 

 

 

Reacties

Reageer

Naam		Bericht
E-mail