Passo Dello Stelvio
Enkele maanden terug kondigde onze werkgever aan om mee het initiatief van Golazo tvv de Vlaamse Diabetici Vereniging te ondersteunen. Dit door het aanbieden van een interessante formule voor het "Passo Dello Stelvio"-evenement. Bij dit gebeuren wordt al fietsend geld ingezameld voor ondermeer wetenschappelijk onderzoek voor diabetes. Een mooi initiatief van Golazo, een goed doel, een aantrekkelijk aanbod en een regio (Dolomieten) waar ik altijd al wou fietsen.
De beslissing was voor mezelf snel genomen, en ook het thuisfront was akkoord dat ik tussen Vogezen (begin juni) en Alpen (begin juli) door ook nog eens in Italië zou fietsen.
Om me na Trois Ballons niet al te veel te vermoeien... sedert de kankerdiagnose is voldoende slaap net nog wat belangrijker voor mij... besliste ik om samen met Herbert reeds op woensdagavond te vertrekken. Vervolgens uitslapen voor de Zwiterse grens zodat we op donderdagmiddag reeds konden aankomen en fietsen. Onder de overige collega's ook enkele Cyclo4Cancer-sympathisanten : ondermeer Geert, Jurgen, Dieter, David, Hans en uiteraard Nico. Zij zouden net als het gros van de andere collega's op donderdagavond aansluiten. Na een bijzonder mooie autorit doorheen Zwitersland, ondermeer langs Zurich, Davos en met een halte in Livigno, bereikten we over drie Alpencols onze eindbestemming : Santa Caterina, een gehucht halverwege de Gavia-col. Een foto van de tussenstop :
De coördinerende collega had voor ons een schitterend hotel met dito service gereserveerd. Prachtige locatie, lekker eten zou 's avonds reeds blijken, nogal wat faciliteiten... en bijzonder ruime verzorgde kamers!
Donderdagmiddag
Voor de eerste rit trokken ik en Herbert er alleen op uit. We daalden de Gavia af tot in het centrum van Bormio en fietsten door naar de voet van de Stelvio... Deze beklimming catalogeerden we niet onder de noemer 'opwarmer', zodat onze keuze uiteindelijk op de Cancuna viel die wel dit etiket meekreeg. Ook Golazo omschreef hem zo : Deze schitterende klim begint met 3 haarspeldbochten en loopt dan een tijdje langs de wand omhoog. Plotseling zie je voor je nog eens 17 prachtige haarspeldbochten liggen die je naar de top brengen. Zie het als een kleine broer van Alpe d'Huez, met dat verschil dat het hier een stuk rustiger is en het zicht vanaf de top schitterend is over alle haarspeldbochten. Echt waar een schitterende col!! Dit blijkt overigens uit de foto's hieronder.
Vrijdag
Voor vrijdag stond een uitdagende toertocht op het programma : 110km, ruim 3000 hoogtemeters met beklimmingen van Mortirolo en Gavia. Deze tocht werd door vele collega's gefietst... quasi allen opteerden om eerst de Mortirolo en Gavia voor hun rekening te nemen, enkelen kozen voor de omgekeerde volgorde. Anderen verkozen voor een lichter programma om zo voldoende krachten over te houden voor de tijdrit op de Stelvio van zaterdag. Samen met ondermeer de cyclo4cancer-sympathisanten, Herbert en Peter vertrokken we rond half negen voor deze goed uitgepijlde tocht. Was er aanvankelijk nog wat spielerei met ondermeer Nico, Dieter en Geert... wachten we na enkele kilometers elkaar op voor de algemene groepering zodat we in grupetto de Mortirolo voor onze rekening konden nemen.
Deze col die je tot op 1852m brengt is 15km lang, stijgt gemiddeld 8.3% en kent enkele pieken van 14%. Wat ik vooral moeilijk ervaarde aan deze beklimming is de sterke onregelmatigheid : sommige lange stroken van 12, 13, 14% om nadien behoorlijk af te zwakken en dan weer honderden meters lang à 14%. Bijzonder zwaar, en ik was dan ook behoorlijk tevreden dat we deze col nog met frisse benen konden aanvatten. Boven op de top was er een quasi volledige hergroepering, de obligate foto's volgden...
