PVP Classic 2015 - Frederik
ZATERDAG 18 APRIL PETER VAN PETEGEM CLASSIC
Wat voorafging :
2015 : een boerenjaar : al veel getraind en al een paar lange ritten van meer dan 200 km gereden.
mijn laatste rit voor de PVP Classic vond plaats op zaterdag 28 maart : Gent-Wevelgem : 207 km aan een snel tempo.
na Gent-Wevelgem bleef mijn fiets op stal omwille van professionele redenen maar vooral omwille van de voorbereidingen voor een weekje verdiende rust met de familie.
Ook de week na onze reis bleef de fiets op stal, waardoor ik met de nodige zenuwen op 18 april afzakte naar Aalst om in het gezelschap van nog 5 Cyclo4Cancer-sympathisanten de 167 km PVP Classic aan te vatten.
Nog vooraleer ik in Aalst aankwam, wisten we al dat er 1 fietsen (Johan D.) een uur later aan de rit zou beginnen en ons zou proberen in te halen (wat natuurlijk niet kan … alhoewel …); Om stipt 7h30 begonnen we (Peter D, David D, Frederic C, Dieter N en ikzelf) aan onze rit.
Net als vorig jaar zouden we alweer te kampen hebben met nogal wat wind, vooral gedurende deel 2 van de rit.
Voor Dieter ook een speciale rit want voor het eerst zou iedereen hem live kunnen monitoren via zijn Garmin.
De rit begon vlot, het weer was goed (ondanks de wind). Iedereen duidelijk al meer dan goed getraind, dus geen probleem. Zelf bleef ik wat onzeker : 3 weken niet sporten en dan deze rit aanvangen ? Ik zou het wel vlug voelen zeker?
Iedereen doet zijn deel van het werk maar bij de eerste kasseistroken : ondertekende : ketting eraf… vlug er terug op kunnen switchen … maar al gauw zou blijken dat het dus niet mijn dag zou worden… bij het eerste kasseistrookje wil ik de benen eens testen en lap … ketting opnieuw eraf.
Psychologisch niet echt een opsteker …
Voor de tweede keer pik ik aan bij de vrienden (die gelukkig geen prof-allures hebben en mooi staan te wachten … voor een gesloten overweg).
Op naar de eerste echte beklimmingen (we hadden al de Kampenheuvel, een vierde Kapelleberg en de Ellestraat achter de rug) : de kassei-combinatie Steenbeekdries - Taaienberg.
Achteraf best trots dat ik mijn persoonlijk record neerzette op de taaienberg maar tegelijk kreeg ik hier een definitief psychologische klop : de ketting bleef er wel op maar nu begonnen de versnellingen een eigen leven te lijden : zodoende de taaienberg afgehaspeld van mijn kleinste naar mijn grootste verzet … en zo zou het dus de rest van de dag blijven : elke beklimming werd een ware martelgang : steeds opnieuw de versnelling die mijn aan het plagen waren… gelukkig bleven mijn compagnons mij mooi opwachten; En dan kwam de muur van Geraardsbergen eraan : 1 keer had ik die beklommen (toen de Ronde van Vlaanderen er voor het laatst passeerde) ! Ja, ik was er niet gerust in : hoe moet ik hier op geraken met mijn 52/39 en mijn 12/29 - wetende dat mijn ketting absoluut niet op de 29 wil blijven en alsmaar verspringt richting die 12 … het kostte mij bloed, zweet en tranen maar met een smile geraakte ik toch boven. Daar liet ik mijn fiets controleren en het verdicht : nieuwe ketting, cassette, enz nodig …
De laatste bevoorrading hadden we nu gehad en het ging richting Bosberg : iedereen weet : van de muur naar de Bosberg : het gaat hier altijd snel. Alleen : die Bosberg, das mijn bergske niet echt en ik nam dus geen risico : rustig naar boven.
Aan de 4 medefietsers liet ik voor die Bosberg weten dat ze echt niet meer hoefden te wachten op een renner met materiaalproblemen (het moet voor iedereen leuk blijven).
Met de Bosberg achter de rug moet ik nu nog een goeie 40 km alleen doorzetten …
Uiteindelijk ben ik in Aalst aangekomen. Gedurende 40 minuten aan van alles zitten denken : dom zo’n afstand na 3 weken zonder sport … komaan volhouden en amuseer je … mocht iemand mij nu kunnen duwen… waarom kan Frederic C zo’n correcte windvoorspelling uit zijn hoed toveren ? Ja het leken wel eindeloze kms tot in Aalst… MAAR we geraakten er… Amper 10 minuten later komt ook Johan D aan … ik moet toegeven : ik was content dat hij mij niet inhaalde …
De Peter Van Petegem Classic : tot nu toe blijkt dit mijn zwarte beest te zijn : vorig jaar zadelbreuk en zodoende van Brakel naar Aalst langs de grote wegen voorzichtig teruggereden, die jaar alweer materiaalproblemen… volgend jaar : derde keer, goede keer ?
Auteur : Fré
