Voorbereiding
De voorbije weken kwamen de verhalen over mijn deelnames aan Trois Ballons opnieuw in de top van meest gelezen verhalen te staan... of het signaal dat de volgende editie naderde.
Belangrijk bij een cyclo met meer dan 200km, meer dan 4000hm... is uiteraard de voorbereiding. Deze bestaat grosso modo uit drie items :
- Opbouw van een voldoende trainingsbasis
- Verkenning van het parcours
- Een rustige ochtend op D-Day
Opbouw Trainingsbasis
Niettegenstaande alle goede voornemens slaagde ik er in 2015 niet in om een voldoende trainingsbasis uit te bouwen. Op 10 dagen na, met ondermeer Klimclassic, Waalse Pijl en Tilff Bastogne Tilff, kwam ik onvoldoende aan fietsen toe. De redenen zijn genoegzaam bekend : de combinatie van een drukke job en het vele vrijwilligerswerk voor Cyclo4Cancer, Levensloop Kortrijk & Advisory Board Stichting tegen Kanker. Bovenop die drukke agenda komt het verminderde recuperatievermogen als gevolg van de schildklierverwijdering, en -kanker.
Daar waar het drieluik in de Ardennen tussen Hemelvaart en Pinksteren me nog vertrouwen inboezemde was de traditionele hoogmis van de Nieuwenhovespurters - de Flanders Field Classic - een erg pijnlijke confrontatie.
De Flanders Field ging na 2 weken zonder fiets door ; 160km op een mooi parcours, waar deze hoogmis voor bekend staat. Uiteindelijk werd het 110km genieten, en 50km pijnlijk afzien.... met herhaaldelijk vragen aan de fietsmakkers om trager, ... nog trager... te fietsen, ... mij uit de wind te plaatsen. Al een geluk dat ik mij uit clubliefde engageerde om deze rit met een cyclo4cancer-delegatie te fietsen, en de dag erna voor de verkenning van het kleine parcours in te staan. Zo had ik dat weekend uiteindelijk 240km op de teller... een lichtpuntje. Alleen als ik geen 160km op een relatief vlak parcours kan fietsen... wat ging ik dan op een parcours van 215km met zowat alle Vogezencols zoeken?
De strava digits toonden tevens aan dat ik een 2000 à 3000km minder op de jaarteller staan had in vergelijking met de vorige edities.
Het was mijn echtgenote die me de dagen erna overtuigde om toch richting de Vogezen te trekken... al was het maar om in te staan voor de bevoorrading van de Cyclo4Cancer-delegatie. Vaste trainingsmakker David adviseerde me om vooral te genieten en eerder voor de verkorte versie van Trois Ballons te gaan.
Verkenning Parcours
Voor zover ik deze editie effectief zou fietsen was dit de derde deelname op dit parcours. Mijn eerste twee deelnames eindigden op La Blanche des belles filles. De mooie meisjes vind ik nog steeds een geschiktere aankomstplaats... en ik blijf het jammer vinden dat men zich bij de bepaling van het parcours oa heeft laten leiden door het geld dat Luxeuil-Les-Bains bereid was te betalen om dit evenement tot bij hen te krijgen.
Uit de eerdere deenames weet ik dat je deze tocht vrij moeilijk kan indelen... het is immers een continue opeenvolging van klimmen, de ene al lastiger dan de andere... belangrijkste gegeven vind ik dat je best nog wat jus overhoudt voor het dessert van de laatste 30km.
Ik liet me dan ook niet meeslepen in de verkenning op papier door de cyclo4cancer-vrienden... deze papieren verkenningen laten die cols alleen nog schrikwekkender voorkomen :-)
Rustige ochtend op D-Day
Waar ik me traditioneel wel door laat beïnvloeden zijn de weersvoorspellingen... voor de Vogezen is er hier één constante bij : deze variëren van uur tot uur... gelukkig gaven op vrijdagavond de belangrijkste weerapps voldoende indicatie van een droge editie.
D-Day
Nogal wat Cyclo4Cancer vrienden sliepen net als ik in het Mercure Hotel. Dit hotel is ideaal gelegen want heel dicht bij de start... wat ons het voordeel bood om iets langer te slapen. Zo zagen we er alvast bij de start fris en monter uit.
Met enkelen namen we op de eerste rij van het tweede startvlak plaats... David wou vanuit deze positie zo snel kunnen aansluiten bij Vincent, Hans, Jonas & Sven die op basis van hun betere prestaties uit het verleden recht hadden op een plaats in het bevoorrechte vak. Naast mij stonden ook nog Gunther, Joeri, Erik en Kristof. Iets verder in het startvak Nico, Frederik C, Chris VN, Frederik DC & Tom. Terwijl deze 15koppige cyclo4cancer groep aftelde tot 7u15 waren onze cyclo4cancer begeleiders 'Chris - Corine - Sybille - Marlies' onderweg naar het eerste extra bevoorradingspunt.
Rond 7u18 fietste ik de mat van de tijdsregistratie over... het ging onmiddellijk in een sneltreinvaart. David démareerde onmiddellijk, en gedurig om zo snel mogelijk aansluiting te vinden bij het eerste peloton van de 'bevoorrechten' die een 200tal meter voor ons uitfietste. Alleen met hun snelheid ruim boven de 50km/u geen evidente opdracht. Erik volgde het spoor van David, en ik probeerde samen met Gunther in dit zog mee te gaan. Toen ik na amper een 3tal km mijn hartslag reeds boven de overslagpols zag gaan besefte ik het nutteloze van dergelijke poging zonder conditie... Ik liet me uitzakken. Gunther bleef bij mij. Ik keek naar de garmin 810 en zag een hartslag rond de overslag, ok dit was al te snel... aandringen heeft geen zin... Waar ben ik eigenlijk aan begonnen? Wat doe ik nu vandaag : het kleine parcours, of fietsen tot ik niet meer kan en dan de vrachtwagen van sportcommunication afwachten? Enfin... gewoon de knop omdraaien, ... fietsen en ik zie straks wel verder...
Bij de eerste beklimming Faucogney na een 15tal km verloor ik Gunther uit het oog, maar toen Joeri bij mij kwam vertelde hij me dat ik nu in laatste positie van ons startgroepje fietste. Ok, ... tegen de gewoonte in... maar dat betekent dan wellicht dat ik het iets verstandiger dan bij de vorige edities aanpak bedacht ik bij mezelf. Gewoon op hartslag verder fietsen dus.
Nog voor de volgende beklimming, de Chevrières fietste Frederik DC me voorbij, en gaf hij aan dat ook Tom zo meteen voorbij zou komen... een blik op de garmin gaf aan dat ik echt niet sneller mocht fietsen, dus ja niet in het zog blijven, wel de hartslag volgen : net onder het overslagpunt blijven.
De Chevrières is een col die net geen 10km lang is maar toch wel enkele echt steile passages kent... een echt beest! Het was net op die stroken dat ik Frederik DC opnieuw inhaalde... hij stond te voet want net als vorig jaar geen klimcassette gemonteerd.
De afdaling nam ik heel voorzichtig. Het nog natte wegdek in combinatie met mijn beperkte daalcapaciteiten behoedde me voor het nemen van risico's zodat ganse slierten fietsers me voorbij stoven.
Dit belette niet dat ik toch in een goed groepje tot aan de Ballon d'Alsace kon fietsen. Deze col is eigenlijk een ideale trainingscol : een 10tal km lang, en nooit heel steil. Ik fietste hem op hartslag omhoog, en kwam meer en meer in de mist terecht. Plots zag ik op de rechterkant Erik staan... een lekke band. Ik vroeg of ik hem kon helpen, doch hij zei dat hij bijna klaar was... ok ... al bij al was ik dus toch niet zo traag aan het fietsen. Ik rekende uit : Erik is snel in het vervangen van een band, dus ik had op deze 75km hoop en al een 5tal minuutjes achterstand... Hm, niet slecht bezig... of net wel : fiets ik toch weer te snel in de aanvangsfase. Bij onze eerste extra bevoorrading voor de top kreeg ik 2 nieuwe drinkbussen van Chris & Corine.
Ik sloot hier ook opnieuw bij David aan. Hij vertelde me dat Hans de strijd had moeten staken tgv kapot achterwiel. Jammer, tedju toch.... onze kopman die net bij deze cyclo te voet stond.
Samen namen we de afdaling... maar al snel liet ik David rijden. Hij is een veel betere daler dan ik... en samen met hem verder fietsen zou me alleen maar te snel laten fietsen. Niet doen dus. Opnieuw had ik het geluk om na deze afdaling in een groepje naar de Hundsruck te kunnen fietsen. Met wat we al achter de kiezen hadden was dit een eenvoudige en snel genomen col.
De Grand Ballon daarentegen was het ernstige werk : een echt moeilijke Vogezencol! 15km lang afzien... door continu rond de overslagpols mezelf naar boven te harken. Hoedanook bovengekomen had ik een wel verdiende rustpauze : een sanitaire stop - wat eten, bidons bijvullen en toch ook wel even van het landschap genieten.
Een lange en mooie afdaling volgde. Deze nam ik alleen, en dus wellicht wat te traag. Ik verwachtte dan ook om snel Frederik DC die net toekwam aan de bevoorrading toen ik er vertrok opnieuw te zien.
Het was pas bij de Col d'Oderen dat Frederik DC aansloot. Hij versnelde onmiddellijk zodat ons groepje in twee brak. Ik vloekte. In dit groepje werd goed rondgedraaid... en mij nu in het tweede deel ervan bevindend zou dit wellicht wat minder zijn. Toch konden we het tempo hoog houden en net voor de Le Thillot smelten de twee groepjes opnieuw samen. Frederik DC verhoogde opnieuw het tempo en het verhaal van de Col d'Oderen herhaalde zich.
Ik liet me uitzakken tot de laatste positie en nam deze voorlaatste col rustig voor mijn rekening. Als ik dit verstandig bleef aanpakken zou ik deze cyclo tegen alle verwachting in toch uitfietsen.
De extra bevoorrading door onze Cyclo4Cancer-dames had ik niet nodig, dus ik zwaaide even en deed teken dat alles nog ok was. Bij het opdraaien van de laatste col schakelde ik onmiddellijk naar het kleinste verzet. Ook de bevoorrading van sportcommunication had ik niet nodig zodat ik rustig verder fietste. Enkele renners van het granfondoteam.be kwamen me voorbij gesneld maar ik kon hun tempo niet volgen... ook Leierenner Bart deed teken om in zijn wiel door te gaan doch ik gesticuleerde kapot te zitten en hield het eigen tempo aan.
Op de steilere stukken haalde ik uiteindelijk Leierenner Bart opnieuw in, en ook Frederik DC stond hier opnieuw te voet.
Over de glooiende wegen langs de meren die deze Vogezenregio rijk is was het nu verder fietsen tot aan de grote weg richting finish.
Uiteindelijk kon ik deze cyclo na 8u14 beëindigen. Ik viel net uit de Cyclo4Cancer-top5 maar voor mij was het gezien de geschetste context een overwinning!
Iedereen haalde de finish... waaronder ook Hans die na een oponthoud van quasi 2 uur (wachten op nieuw wiel) toch nog de moed vond om deze cyclo uit te rijden : chapeau!
Klassement (3000 starters) :
097. Sven Vandemoortele
166. Jonas Cnockaert
282. Vincent Meesschaert
395. David De Bie
396. Kristof De Sloover
591. Johan Devroe
605. Frederik De Clercq
686. Eric Van Keirsbilck
727. Tom Van Leerberge
774. Gunther Carton
865. Frederik Courtens
883. Nico Himpe
922. Joeri Vincent
1267. Chris Vannieuwenhuyse
1495. Hans Vanhaezebrouck
Na de finish overigens enkel lachende gezichten... het was immers niet alleen een geslaagde tocht maar ook bovenal een mooie Cyclo4Cancer-uitstap! Dank ook aan de verzorgers : Chris - Corine - Sybille - Marlies!!
Andere gekende finishers :
Nieuwenhovespurters A : Dieter (plaats 872) Marc (2197)
Proud2beING.be : Bruno (plaats 786)
Granfondoteam.be : Michiel (plaats 1) Jari (2) Michaël (46) Arne (525)
Leierenners : Frederic (plaats 6) Bob (7) Steven (175) Bart (616)
Wakken : Hans (1314) Bart (1372)
