Velomediane 2015
Een verhaal van Johan over zijn deelname aan de Vélomediane :
Na de Marmotte was het tijdens de vakantie in Toscane echt puur genieten met de fiets : ik fietste er zonder druk, noch qua aantal kilometers, noch qua snelheid... helemaal alleen, tot mezelf komend en mij letterlijk en figuurlijk verliezend in de mooie natuur!
In totaal fietste ik er een 6tal keer : telkens slechts enkele uurtjes maar wel met steevast heel wat hoogtemeters!
Dit alles maakte dat tijdens de ritjes die thuis volgden ik voor het eerst dit jaar een goed gevoel in de benen had. Zo liet ik me door de vrienden toch overhalen aan de start van de Vélomediane te verschijnen.
Door het gouden brevet van twee jaar terug kon ik er bovendien nog aansluiten in het prioritaire vak waardoor ik samen met Hans, Vincent, David & Eric stond.
Ik startte er wellicht te snel, doch probeerde de eerste hellingen in de slipstream van Eric te blijven. Lukte dit me nog net op de eerste twee hellingen, en wat was die eerste helling een echt lange beproeving, in de bijhorende afdalingen was het alle hens aan dek om de achterstand niet te groot te laten worden.
Ik slaagde evenwel in mijn opzet om bij Eric te blijven en wist enkel Hans als vertegenwoordiger van Cyclo4Cancer in het eerste peloton voor ons.
Na Nisramont riep Eric me toe dat ik echt wel heel goede dag had waarop hij paste, ... voor mij de bevestiging van mijn persoonlijk aanvoelen 'ik ben weeral te snel gestart', en besliste dat ik nu maar verder moest op mijn élan, en zou wachten tot wanneer de gebruikelijke klop van de hamer zou volgen... momentum waarop de overige vrienden van Cyclo4Cancer me wel zouden inhalen.
De 20km die volgden tot La Roche slaagde ik er in om in een goede groep te blijven : een mooi onderhoudend tempo. Bij de start van de Haussire wist ik dat voor de vier hellingen die nu volgden ik het beste een eigen tempo koos. Ik prees me gelukkig met de combinatie 34x32 bij deze steile kuitenbijters en zwaaide halverwege de beklimming nog eens naar één van onze trouwste supporters : Corine!
Na de afdaling van de Samréé had ik de pech om alleen te zitten, de groepjes die me inhaalden fietsten telkens te snel, ... zodat ik maar alleen verder fietste, het tempo stokte en ik nam wat tijd om te eten en te drinken. Alleen een groepje met passend tempo volgde niet.
Zo was het voor het tweede gedeelte van deze cyclo toch vooral alleen of met twee, max drie verder fietsen. Echte hinder leverde dit niet op, er stond vandaag immers niet zoveel wind... maar het zorgde er wel voor dat het tempo er werd uitgehaald.
Zo kwam het dat op 20km van de finish Vincent bij mij kwam. Net op het moment dat ik overtuigd was om een ideale gangmaker voor de finale te hebben werd ik geconfronteerd met mijn allereerste krampen! Cyclo's fietsen sedert 2004 maar pas 11 jaar later de eerste keer krampen hebben... ik mag dus niet klagen, doch mijn ideale copain was wel gaan vliegen!
Ook de laatst kilometers werden dus een solorit... al moet ik toegeven dat de laatste 6km in rechte dalende lijn naar de finish waren.
Ik kwam een minuutje later dan Vincent toe, maar zette daarmee wel een persoonlijke recordtijd neer... en bovenal : ik besefte het ... ondanks de mindere cyclo's in de voorbije periode : als ik maar voldoende trainingkilometers maal dan kan ik het nog steeds :-)
Of hoe ik me nu al voorneem om me nu vooral te focussen op Levensloop Kortrijk - iedereen welkom op 12 en 13 september -, nadien wat rust te nemen in vanaf oktober te starten met de opbouw voor een mooie fietsseizoen 2016!
